Η αρθρίτις είναι η φθορά της αρθρικής επιφανείας μιας αρθρώσεως με αποτέλεσμα να υπάρχει πόνος κατά την κίνηση. Η φθορά της αρθρώσεως, οφείλεται στο γήρας, δηλαδή παρουσιάζεται στην τρίτη ηλικία, είναι άλλοτε άλλου βαθμού για κάθε άτομο όπως επίσης και ο πόνος.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει αρθρίτις ως ακτινολογικό εύρημα αλλά να μην υπάρχει πόνος. Μία άρθρωση για να γίνει αρθριτική από φυσιολογική, χρειάζεται πολύ χρόνο συνήθως έτη, η δε πορεία παρουσιάζει υφέσεις και εξάρσεις.
Υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις όπου μία άρθρωση παρουσιάζει φθορά νωρίτερα από την τρίτη ηλικία. Ένα κάταγμα που εντοπίζεται μέσα στην άρθρωση ή ρήξη των συνδέσμων αυτής μετά από τραυματισμό, μπορούν να επιφέρουν βλάβη στη λειτουργία της αρθρώσεως. Αυτή η βλάβη είναι δυνατόν να δημιουργήσει με τα χρόνια και νωρίτερα από ότι θα ανεμένετο λόγω ηλικίας, αρθρίτιδα της συγκεκριμένης άρθρωσης. Τότε και μόνο τότε τίθεται ο όρος μετατραυματική αρθρίτις.
Το κάταγμα ή η ρήξη συνδέσμων μιας αρθρώσεως είναι μια εξαιρετικά βαρεία κατάσταση κατά την οποία ο πάσχων μεταφέρεται με φορείο στο νοσοκομείο εάν πρόκειται για άρθρωση των κάτω άκρων. Συνήθως η αντιμετώπιση είναι χειρουργική