Το χειρουργείο και το είδος αυτού δεν είναι μονόδρομος για την ρήξη του προσθίου χιαστού. Πριν το αποφασίσουμε πρέπει να καθορίσουμε την αθλητική δραστηριότητα του πάσχοντος. Εδώ έχουμε 3 στάδια δραστηριότητας:
- Άτομα που παίζουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή άλλα συναφή.
- Άτομα που ασχολούνται με ρακέτες, σκι.
- Άτομα που ασχολούνται με τροχάδην ή τρέξιμο.
Στην πρώτη περίπτωση ανήκουν όλοι αυτοί που έχουν σαφή ένδειξη για χειρουργείο προσθίου χιαστού. Στην δεύτερη περίπτωση εξετάζουμε το ενδεχόμενο του χειρουργείου και στην Τρίτη περίπτωση εξαρτάται. Στις κατηγορίες 1 και 2 είναι επίσης τα άτομα που έχουν βαριά σωματική εργασία. Ένας άλλος παράγοντας είναι η ηλικία. Άτομα που είναι 40-60 ετών, σε ποσοστό 80% αναφέρουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα με ασκήσεις τετρακεφάλων – δικεφάλων και τροποποίηση αθλητικής δραστηριότητας.
Ως προς τα μοσχεύματα που χρησιμοποιούνται προέρχονται από τον επιγονατιδικό τένοντα και τον τετρακέφαλο, τον ιγνυακό τένοντα ή είναι εξ ολοκλήρου συνθετικά. Το επιγονάτιο μόσχευμα θεωρείται η «χρυσή εφεδρεία» των ορθοπεδικών, μας δίνει την δυνατότητα γρήγορης κινητοποιήσεως και επαναδραστηριοποιήσεως του αθλητή, όμως παραμένει περισσότερο τραυματικό. Αντιθέτως, εξαιρετικά αποτελέσματα και με λιγότερα ενοχλήματα έχουμε με το μόσχευμα του ιγνυακού τένοντα. Τα συνθετικά μας δίνουν γρήγορη αποκατάσταση αλλά κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστούν αντικατάσταση.
Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να καθορίσουμε πρώτα, αν πρέπει να χειρουργηθεί κάποιος ή όχι και εν συνέχεια τι είδος μόσχευμα θα χρησιμοποιήσουμε για την συγκεκριμένη περίπτωση.
