Στην ιατρική όλες οι λέξεις που τελειώνουν σε –ιτις, υποδηλώνουν φλεγμονή. Το σώμα μας, κινείται από μυς και τένοντες. Οι μυς έχουν την ιδιότητα να συστέλλονται και να δίνουν κίνηση στο μυοσκελετικό σύστημα μέσω των τενόντων, οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα σημεία που εκφύονται κ καταφύονται. Για να επιτευχθεί κίνηση συνεργάζονται δυο ομάδες μυών. Αυτοί, που εκτείνουν τις αρθρώσεις και αυτοί, που τις κάμπτουν. Η συστολή του μυός κινεί την άρθρωση μέσω των τενόντων. Η υπέρμετρη χρήση ορισμένων αρθρώσεων εκτός της μυικής κοπώσεως, που παρέρχεται με την ανάπαυση, δημιουργεί τενοντίτιδες, οι οποίες είναι μόνιμες κ πολλές φορές χρήζουν χειρουργικής αντιμετωπίσεως.
Στην εικόνα φαίνεται ο δικέφαλος που όταν συσπάται κάμπτει το αντιβράχιο. Το άνω σημείο του δικεφάλου που ενώνεται με την κεφαλή του βραχιονίου είναι η τενόντιος εκφυσης του. Το κάτω σημείο που ενώνεται με το αντιβράχιο, είναι η τενόντιος κατάφυσής του.
Διάγνωση
Η πλειονότητα των ορθοπεδικών, λόγω της χαρακτηριστικής κλινικής εικόνας, θέτουν εύκολα τη διάγνωση. Ελάχιστοι όμως, ασχολούνται με το αίτιο που οδηγεί στην τενοντίτιδα. Λόγου χάρι, ένα άτομο πάσχει από επικονδυλίτιδα (tennis elbow). Αν δεν παίζει tennis, αν δεν έχει πάρει μια βούρτσα να βάψει το σπίτι του, τότε γιατί πάσχει απο tennis elbow; Η σωστή απάντηση είναι, ότι συνυπαρχει σύνδρομο καρπιαίου σωλήνος. ΛόγΩ απωλείας της ισχύος του αντιχειρος, οι μυς του αντιβραχίου βοηθούν την άκρα χείρα, με αποτελεσμα την κόπωση και την δημιουργία επικονδυλίτιδας. Παραπλησιοι μηχανισμοί υπάρχουν και αλλού στα χέρια και γενικότερα στο σώμα.
Η ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΤΕ ΔΙΧΩΣ ΑΙΤΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ.
Συμπερασματικά, στις τενοντίτιδες των άνω άκρων ακόμα κ του ώμου, στον εκτινασσόμενο δάκτυλο (tringer finger), στο de Quervain, πάντοτε ελέγχομε την λειτουργία του μέσου κ του ωλένιου νεύρου (σύνδρομο καρπιαίου σωλήνος, ωλένιος νευρίτις) και θεραπεύουμε την κυρίως πάθηση ταυτόχρονα με την τενοντίτιδα.
Τελειώνοντας πρέπει να ξαναανάφερουμε ότι οι παθησέις των δυο νεύρων πολλές φορές έχουν φυσιολογικό ηλεκτρομυογράφημα-ηλεκτρονευρογράφημα (ΗΜΓ,ΗΝΓ) και ο ιατρός πρέπει να βασιστει στην καλή κλινική εξέταση ώστε να προχωρησει στην θεραπεια και όχι να αποκλείσει τη συγκεκριμένη διάγνωση λογω ενός αρνητικού ΗΜΓ,ΗΝΓ.
